ÖMER'İN ÇOCUKLUĞU (Abdurrahman Dilipak'ın Önsözüyle)

Kumandanım! Sen ne diyorsun? Ömrümde beni bu işe memur etmenizden büyük şeref mi olur? Bana güvendiniz.
Bu kalenin kurtulmasını benim gayretimden beklediniz. Siz silahaltında düşman karşısında duran bir aslanı
esaretten kurtarmak için düşündüğünüz en büyük çareyi benim ellerime bıraktınız. Ben üç ay hasta yatmışım. Bu
kaleye hiçbir hizmet edememişim. Beni gayrette, hamiyette, vatan sevgisinde on bin kahramana tercih ettiniz.
Kendinizle beraber tuttunuz. Düşünsenize, buradan gittiğim zaman ben devlet kadar büyüktüm; çünkü devletin en
yüce menfaati benimle sağlanacaktı. Vatan kadar kutsaldım. Çünkü bana hıyanet, vatana ihanet gibiydi. On iki bin
Osmanlı kadar müthiştim. Çünkü on iki bin Osmanlının göreceği hizmeti yalnız başıma yerine getirecektim. Bir
devlet gibi batıp da dünyayı dehşetler içinde bırakmak, milyonlarca nüfusu anasından ayrılmış öksüzler gibi
arkamdan ağlatmak ne büyük şerefti... Ne şerefti benim için, on iki bin mert gibi dövüşe dövüşe şehit olmak...